Alivia is alweer de 1 jaar voorbij... 

Wat is de tijd omgevlogen de laatste weken, zeg maar eerder maanden. Wat werd ik even geleefd! Op een gegeven moment wist ik gewoon niet meer waar ik allemaal mee bezig was. Maar nu eindelijk weer een momentje rust om een blog te schrijven.

Wat is er de afgelopen maanden veel gebeurd/ gedaan en ga zo maar door. Soms moet je je toch even een momentje pakken om even te relativeren wat er allemaal gebeurd. Afgelopen week was dat momentje er gelukkig weer even voor mij. Hoe trots en gelukkig ik wel niet mag zijn met wat ik allemaal gedaan/ doe in mijn leven. Tijdens zo'n momentje speelt mijn leven als een film aan me voorbij, dieptepunten, highlights noem maar op. We gaan diep, maar ik kom er toch altijd weer uit gekropen. Dat is gewoon een proces waar ik meerdere keren doorheen ga om er weer beter en sterker uit te komen. Blijft mooi, al zeg ik het zelf. Op het moment zelf denk ik daar anders over,maar uiteindelijk komt het weer goed. Mijn levensfilmpje is zo slecht nog niet tot nu toe.. Ik sta aan het roer en ik ben de enige die uitmaakt waar de koers naar toe gaat. Soms zoals ik niet alleen, dwaal je even af door de waan van alles, maar er is altijd een lichtpuntje aan het einde van de tunnel. 

Maar wat een laatste jaar is het geweest; 
We hebben een bruiloft georganiseerd, een trouwjurk gevonden, we zijn getrouwd! Wat was dat een heerlijke dag, wat hebben we genoten en zo blij met alle lieve mensen die erbij waren op onze dag! Zoveel liefde! Mijn lieve dochter Alivia die ook straalde tijdens onze dag, nog elke keer nagenieten als we de foto's bekijken! Even weer een herbeleef momentje!! 

Onze dochter Alivia die 1 jaar is geworden, die nog even wilde wachten met kruipen, die fysio begeleiding heeft gekregen, die uiteindelijk sneller kroop dan dat wij konden lopen, die op haar eigen tempo op haar eigen manier ontdekt heeft dat ze los kan lopen en daarmee nog meer gekkigheid kan uithalen. Die gezellig een theekransje organiseren met de meiden van de opvang. Geniet momentjes vind ik dat, dan laat ik haar met een gerust hart achter bij de opvang! Zo fijn daar!! Maar ook weer een momentje om even te relativeren en vooral te genieten! Ik kan daar zo van genieten! Mijn baby die geen baby meer is, die zich langzaam aan het ontwikkelen is met een eigen willetje. Die al duidelijk aangeeft wat ze wel en niet wilt. Soms vermoeiend, maar eigenlijk vooral TROTS! Ondekt, val, sta op en ga door! Mama en Papa zijn bij je, maar jij kunt dit! Ik betrap me er zelf zo vaak op, dat ik gewoon doelloos aan het staren ben en een smile van oor tot oor heb wanneer die kleine meid aan het spelen is, weer iets ontdekt. Hoe trots ze dan lacht/kijkt! Heerlijk!!

Alivia is pas rond 10/11 maanden echt begonnen met kruipen, ze had daarvoor wel een manier gevonden om zich te verplaatsen (maar dat hoorde niet thuis in de "Standaard"), achteraf prima! She does it her way en ook al was het met vertraging ofja vertraging wat is vertraging. Ieder kind is anders, ik moet ook niet zo veel willen spiegelen. Ze rend  me nu met 15/16 maanden door het huis, beter gezegd nog rustige spintjes en Boem en weer door! Ze kroop me eerder de trap naar boven dan dat ze kon lopen. (Ja de hele trap!) Daar staat ze dan met een grijns van oor tot oor. Natuurlijk brullen als je er vanaf wilt pakken natuurlijk. 

Maar de oren van je hoofd kletsen dat gaat ook zonder problemen. Nu is het nog haar eigen brabbel taal, maar ze kijkt je af en toe aan... "ik snap wat je bedoelt hoor... ", maar dan toch niet doen. Heerlijk met haar vingertje wijzen als ze iets wilt, of op iets tikken als ze iets wilt. Zitten op een stoel, een speeltje die aan de andere kant van de tafel ligt.. Soms denk je wel eens, poef... ja ja is goed.. Maar van de andere kant ben ik alleen maar trots! 

Wat hebben wij de laatste weken (zeg maar maanden) korte nachten. Nu dat de klok om is helemaal, want 05.00 uur is haar 06.00 uur. FEEST! Maar goed, dan nemen we haar toch maar gewoon even in ons bed en als we geluk hebben slaapt ze dan toch nog een uurtje. Dan is het nog goed te doen. Hopelijk komt er ergens nog een sprongetje waarbij ze denkt we gaan lekker langer slapen, wie weet komt die nog. Maar ben bang van niet. We nemen het maar voor lief, we gaan gewoon zelf wat vroeger naar bed. Werkt ook. 

Al met al hebben wij genoten van het eerste jaar, wat is het om gevlogen, het cliché is en blijft. Geniet van elk moment, want de tijd vliegt om in zo'n jaar!!